AETOS™

Καθώς γερνάμε και παίρνουμε υπερβολικό βάρος, τα κύτταρα του σώματός μας υφίστανται ένα στρες. Αυτό το στρες χαρακτηρίζεται από υπερπαραγωγή μορίων γνωστών ως ROS (αντιδραστικών ειδών οξυγόνου), που επηρεάζει αρνητικά τα κύτταρα. Αυτό το στρες αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη και οδηγεί στη μετατροπή του «καφέ» λίπους του σώματος σε «λευκό» λίπος, συμβάλλοντας στην παχυσαρκία. Επιπλέον, αυξάνει την πιθανότητα συσσώρευσης υπερβολικού λίπους στο συκώτι. Σε δυτικές χώρες, το 25% του πληθυσμού έχει λιπώδες συκώτι, μια διαδεδομένη αιτία αργότερα ηπατικής ανεπάρκειας και θανάτου σε δυτικές. Σε πρόσφατη μελέτη, ο καθηγητής Simon Bekker-Jensen από το Τμήμα Κυτταρικής και Μοριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης εντόπισε τους παράγοντες που πυροδοτούν αυτήν την αρνητική εξέλιξη. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Science. «Υπάρχει μια πρωτεΐνη που ονομάζεται ZAK-alpha που σηματοδοτεί το υπόλοιπο σύστημα μεταβολισμού σχετικά με τα κύτταρα που υπόκεινται σε στρες. Αυτό προκαλεί μια αλυσιδωτή αντίδραση που οδηγεί, μεταξύ άλλων, σε λιπώδες ήπαρ», εξηγεί. Το λιπώδες ήπαρ είναι η πιο διαδεδομένη ηπατική νόσος παγκοσμίως. Ενώ το ίδιο το λιπώδες συκώτι δεν είναι άμεσα επικίνδυνο, μπορεί να εξελιχθεί σε κίρρωση και τελικά σε ηπατική ανεπάρκεια. Η κίρρωση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσω μεταμόσχευσης ήπατος και στη Δανία, περίπου 700 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από αυτή την πάθηση. Ο Simon Bekker-Jensen και οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι με την αφαίρεση της πρωτεΐνης ZAK-alpha, μπορεί κανείς να αποτρέψει τη γήρανση και την παχυσαρκία να εξελιχθούν σε μεταβολικές ασθένειες. Αυτό εμποδίζει την πρωτεΐνη να «σηματοδοτήσει» το υπόλοιπο σύστημα μεταβολισμού. Πειράματα σε ποντίκια έδειξαν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα. «Τα ποντίκια στα οποία απενεργοποιήσαμε την πρωτεΐνη ZAK-alpha ήταν πολύ πιο υγιή από αυτά που την είχαν. Σε μεγάλη ηλικία, ήταν πιο δραστήρια, είχαν ισχυρότερους μύες και, κυρίως, δεν ανέπτυξαν διάφορες μεταβολικές ασθένειες», λέει ο Simon Bekker-Jensen. Απευθυνόμενος στον σκεπτικισμό σχετικά με τη συνάφεια των πειραμάτων σε ποντίκια με τους ανθρώπους, τονίζει: «Τα ποντίκια είναι ένα πολύ καλό μοντέλο για το σύστημα του ανθρώπινου μεταβολισμού. Στο εργαστήριο, μπορούμε να προσομοιώσουμε στενά τον σύγχρονο ανθρώπινο τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης άσκησης και μιας ανθυγιεινής διατροφής με πολλές θερμίδες. Όταν τα ποντίκια γίνονται υπέρβαρα, αναπτύσσουν σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες μεταβολικές ασθένειες που παρατηρούνται στους ανθρώπους». Τα ευρήματα της μελέτης έχουν δυνατότητες για νέα φάρμακα που θα μπορούσαν να θεραπεύσουν και να αποτρέψουν μεταβολικές ασθένειες που προκύπτουν από τη γήρανση και την παχυσαρκία. Πηγή: NeaDiatrofis

Όταν κάποιος πάσχει από διαφραγματοκήλη μέρος του στομάχου του ανεβαίνει στον θώρακα. Παρά το ότι αυτή η πάθηση είναι καλοήθης μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, γι΄ αυτό θα πρέπει να παρακολουθείται και μπορεί να χρειαστεί και χειρουργείο. Η διαφραγματοκήλη μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συνήθως όμως εμφανίζεται μετά τα 60 έτη. Τι είναι η διαφραγματοκήλη; «Είναι μια ανατομική ανωμαλία, όπου ένα μέρος του στομάχου διέρχεται στον θώρακα μέσω του οισοφάγειου τμήματος. Μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Υπάρχουν δύο τύποι κήλης: –Η ολισθαίνουσα, η οποία αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των διαφραγματοκηλών και η οποία ορίζεται από το πέρασμα της γαστροοισοφαγικής συμβολής στο μεσοθωράκιο. –Οι παραοισοφαγικές κήλες, στις οποίες η γαστροοισοφαγική συμβολή παραμένει στη θέση της αλλά μέρος του στομάχου (θόλος) ανέρχεται στο μεσοθωράκιο. Επίσης, μπορεί να παρασυρθούν και άλλα όργανα όπως ο σπλήνας και το έντερο» όπως αναφέρει ο κ. Σταμάτης Απέργης Διευθυντής Χειρουργός στο Metropolitan Hospital. Ποιες είναι οι αιτίες και ποια τα συμπτώματα της διαφραγματοκήλης; Με το πέρασμα της ηλικίας οι σύνδεσμοι που κρατούν το στομάχι στη θέση του χαλαρώνουν, ενώ άλλες αιτίες είναι: η παχυσαρκία -καθώς το υπερβολικό βάρος επιτείνει τη χαλάρωση των συνδέσμων- και το κάπνισμα. «Οι περισσότερες διαφραγματοκήλες είναι ασυμπτωματικές και ανακαλύπτονται τυχαία κατά τη διάρκεια μιας ενδοσκοπικής εξέτασης. Ωστόσο ορισμένες μπορεί να προκαλέσουν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Αν και συχνά είναι ασυμπτωματική, ορισμένα συμπτώματα μπορεί να μας προειδοποιήσουν, όπως: πόνος και κάψιμο οπισθοστερνικά, αίσθηση πλήρωσης (φούσκωμα), επαναλαμβανόμενες ερυγές (ρεψίματα), ή λόξυγγας, παλινδρόμηση και εμετός με όξινη γεύση, δυσοσμία αναπνοής, κακή γεύση στο στόμα, κόπωση και αίσθημα δύσπνοιας και τέλος καρδιακές αρρυθμίες», τονίζει. Πώς διαγιγνώσκεται η διαφραγματοκήλη; «Υπάρχουν πολλοί τρόποι προσέγγισης στη διάγνωση της διαφραγματοκήλης: Απλή ακτινογραφία ύστερα από κατάποση βαρίου (σκεύασμα που περιέχει ιώδιο ορατό στις ακτινογραφίες), εξέταση χρήσιμη στη διερεύνηση και μελέτη. Ενδοσκοπική μελέτη (γαστροσκόπηση) χρήσιμη στη διερεύνηση οισοφάγου και στομάχου. Αξονική τομογραφία ύστερα από κατάποση γαστρογραφίνης, εξέταση που μας επιτρέπει να διαγνώσουμε τον τύπο της διαφραγματοκήλη»ς, εξηγεί ο ειδικός. Επιπλοκές διαφραγματοκήλης Οι επιπλοκές που προκαλούνται από την πάθηση είναι ποικίλες και κάποιες πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα. Οι μεγάλες διαφραγματοκήλες μπορεί να προκαλέσουν δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση) και εμετούς. Επίσης, προκαλούν σε ορισμένες περιπτώσεις φλεγμονή του οισοφάγου -τη λεγόμενη οισοφαγίτιδα- ή ακόμη και έλκη, καθώς μπορεί και να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου. Ακόμη μπορεί να προκληθεί αιμορραγία που οδηγεί σε αναιμία. Τέλος, η παραοισοφαγική διαφραγματοκήλη μπορεί να προκαλέσει συστροφή στομάχου, μια πολύ σοβαρή επιπλοκή. Ποια είναι η θεραπεία της διαφραγματοκήλης; «Η διαφραγματοκήλη δεν θα υποχωρήσει, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία και η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι η χειρουργική. Ωστόσο, η διαχείριση με φάρμακα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης είναι απαραίτητη και είναι γενικά επαρκής για τον ασθενή. Συνταγογραφούνται φάρμακα αναστολείς της αντλίας πρωτονίων για τη μείωση της παλινδρόμησης οξέος. Εάν η ολισθαίνουσα διαφραγματοκήλη είναι μικρότερη των 5 εκατοστών και δεν προκαλεί επιπλοκές η επέμβαση δεν ενδείκνυται. Για μια μεγάλη διαφραγματοκήλη με συμπτώματα που επιμένουν, τότε υπάρχει σημαντική ένδειξη για χειρουργική επέμβαση. Όσον αφορά στις παραοισοφαγικές διαφραγματοκήλες η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης πρώτη μέριμνα είναι η επαναφορά του στομάχου στη θέση του, η σύγκλιση των σκελών του διαφράγματος και η κατασκευή μιας αντιπαλινδρομικής βαλβίδας. Η χειρουργική επέμβαση είναι μια αποτελεσματική θεραπεία με εκτιμώμενο ποσοστό επιτυχίας 90%, με πλήρη εξάλειψη των συμπτωμάτων», καταλήγει ο κ. Απέργης. Πηγή: NeaDiatrofis

Οι ερευνητές έδειξαν για πρώτη φορά ότι οι πεποιθήσεις ενός ατόμου που σχετίζονται με τα φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα και τις συμπεριφορικές τους αντιδράσεις με τρόπο συγκρίσιμο με τις δοσοεξαρτώμενες επιδράσεις των φαρμάκων. «Οι πεποιθήσεις μπορούν να έχουν ισχυρή επιρροή στη συμπεριφορά μας, ωστόσο τα αποτελέσματά τους θεωρούνται ανακριβή, και σπάνια εξετάζονται με τις ποσοτικές μεθόδους της νευροεπιστήμης», λέει ηXiaosi Gu, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ψυχιατρικής και Νευροεπιστήμης στο Icahn School of Medicine στο Mount Sinai, και ανώτερη συγγραφέας της μελέτης. «Ξεκινήσαμε να διερευνήσουμε εάν οι ανθρώπινες πεποιθήσεις μπορούν να ρυθμίσουν τις εγκεφαλικές δραστηριότητες με τρόπο δοσοεξαρτώμενο παρόμοιο με αυτό που κάνουν τα φάρμακα και βρήκαμε υψηλό επίπεδο ακρίβειας στον τρόπο με τον οποίο οι πεποιθήσεις μπορούν να επηρεάσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτό το εύρημα θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση των γνώσεών μας σχετικά με το ρόλο των πεποιθήσεων στον εθισμό, καθώς και σε ένα ευρύ φάσμα διαταραχών και στις θεραπείες τους». Για να διερευνήσει αυτή τη δυναμική, η ομάδα του Mount Sinai, με επικεφαλής τον Ofer Perl, μεταδιδακτορικό συνεργάτη στο εργαστήριο της Gu, έκανε στους συμμετέχοντες στη μελέτη που εξαρτώνται από τη νικοτίνη να πιστέψουν ότι ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο περιείχε είτε χαμηλή, είτε μεσαία είτε υψηλή περιεκτικότητα νικοτίνης, ενώ στην πραγματικότητα το επίπεδο παρέμενε σταθερό. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε λειτουργική νευροαπεικόνιση (fMRI) ενώ εκτελούσαν μια εργασία λήψης αποφάσεων όπου είναι γνωστό ότι εμπλέκονται νευρικά κυκλώματα τα οποία ενεργοποιούνται από τη νικοτίνη. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο θάλαμος, μια σημαντική θέση δέσμευσης για τη νικοτίνη στον εγκέφαλο, έδειξε μια δοσοεξαρτώμενη απόκριση στις πεποιθήσεις του υποκειμένου για την ισχύ της νικοτίνης, παρέχοντας αποδείξεις για την υποστήριξη της σχέσης μεταξύ υποκειμενικών πεποιθήσεων και βιολογικών υποστρωμάτων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτή η επίδραση προηγουμένως πιστευόταν ότι ισχύει μόνο για φαρμακολογικούς παράγοντες. Μια παρόμοια δοσοεξαρτώμενη επίδραση των πεποιθήσεων βρέθηκε επίσης στη λειτουργική συνδεσιμότητα μεταξύ του θαλάμου και του κοιλιακού προμετωπιαίου φλοιού, μια περιοχή του εγκεφάλου που θεωρείται σημαντική για τη λήψη αποφάσεων και τις καταστάσεις πεποιθήσεων. «Τα ευρήματά μας παρέχουν μια μηχανιστική εξήγηση για τις γνωστές παραλλαγές στις ατομικές αποκρίσεις στα φάρμακα», σημειώνει η Gu, «και υποδηλώνουν ότι οι υποκειμενικές πεποιθήσεις θα μπορούσαν να είναι άμεσος στόχος για τη θεραπεία των διαταραχών χρήσης ουσιών. Θα μπορούσαν επίσης να προωθήσουν την κατανόησή μας για το πώς οι γνωστικές παρεμβάσεις, όπως η ψυχοθεραπεία, λειτουργούν σε νευροβιολογικό επίπεδο γενικά, για ένα ευρύ φάσμα ψυχιατρικών καταστάσεων πέρα από τον εθισμό». Η Gu, η οποία είναι ειδική στον αναδυόμενο τομέα της υπολογιστικής ψυχιατρικής, αναφέρει έναν άλλο τρόπο με τον οποίο η έρευνα της ομάδας της θα μπορούσε να ενημερώσει την κλινική φροντίδα. «Το εύρημα ότι οι ανθρώπινες πεποιθήσεις για τα φάρμακα παίζουν σημαντικό ρόλο υποδηλώνει ότι θα μπορούσαμε δυνητικά να ενισχύσουμε τις αποκρίσεις των ασθενών στις φαρμακολογικές θεραπείες αξιοποιώντας αυτές τις πεποιθήσεις». Είναι σημαντικό ότι το έργο της ερευνητικής ομάδας μπορεί επίσης να εξεταστεί σε ένα πολύ ευρύτερο πλαίσιο: αξιοποίηση των πεποιθήσεων με συστηματικό τρόπο για να εξυπηρετήσει καλύτερα τη θεραπεία ψυχικής υγείας και την έρευνα γενικά. Πηγή: NeaDiatrofis

Η παραλλαγή JN.1 covid είχε ταχεία εξάπλωση μέσα στον Δεκέμβριο του 2023 και πλέον έχει γίνει το πιο κοινό στέλεχος του ιού που εξαπλώνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, σύμφωνα με τo Κέντρo Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC), αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό των νέων κρουσμάτων και σε μικρότερο βαθμό των εισαγωγών στα νοσοκομεία. Τα κρούσματα JN.1 αυξάνονται, επίσης, στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, στην Κίνα και την Ινδία, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη χώρα μας. Η καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, η βιολόγος Παναγιώτα Ζαχαράκη και ο γιατρός Γιάννης Ντάνασης συνοψίζουν τα νεότερα δεδομένα. Οι διεθνείς υγειονομικές αρχές επισημαίνουν πως δεν είναι ακόμα σίγουρο εάν οι λοιμώξεις από τη JN.1 προκαλούν διαφορετικά συμπτώματα από άλλες παραλλαγές, με το CDC να σημειώνει ότι «οι τύποι συμπτωμάτων και το πόσο σοβαρά είναι συνήθως εξαρτώνται περισσότερο από την ανοσία και τη γενική υγεία ενός ατόμου παρά από ποια παραλλαγή προκαλείται η μόλυνση». Σύμφωνα με το CDC, στα συμπτώματα αυτής της υποπαραλλαγής περιλαμβάνονται: Βήχας, πονόλαιμος, πονοκέφαλος, μυικοί πόνοι, πυρετός, απώλεια γεύσης και όσφρησης, καταρροή ή ρινικό μπούκωμα, κόπωση, εγκεφαλική θόλωση «brain fog», δύσπνοια και ελαφρά γαστρεντερικά συμπτώματα (στομαχικές διαταραχές, ελαφρά διάρροια). Τα τελευταία δεδομένα από το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής του Ηνωμένου Βασιλείου (UK Office for National Statistics), από τον Δεκέμβριο του 2023, υποδηλώνουν ότι τα πιο συχνά αναφερόμενα συμπτώματα μεταξύ των ερωτηθέντων με covid-19 περιλαμβάνουν: Καταρροή (31,1%), βήχας (22,9%), πονοκέφαλος (20,1%), αδυναμία ή κόπωση (19,6%), μυϊκός πόνος (15,8%), πονόλαιμος (13,2%), προβλήματα ύπνου (10,8%), ανησυχία ή άγχος (10,5%). Πολλά από τα συνηθέστερα συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένων της καταρροής και του βήχα, έχουν αναφερθεί σε άτομα με covid από το 2020, αν και η λίστα περιλαμβάνει ορισμένες νέες προσθήκες, όπως προβλήματα ύπνου και άγχος. Επιπρόσθετα, η απώλεια γεύσης και όσφρησης -κάποτε θεωρούνταν ενδεικτικό σημάδι της covid- αναφέρεται τώρα μόνο από το 2 έως 3 τοις εκατό των μολυσμένων ατόμων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ξαφνική άνοδος της JN.1 υποδηλώνει ότι είναι είτε πιο μεταδοτική είτε καλύτερη στην αποφυγή του ανοσοποιητικού συστήματός μας (ανοσοδιαφυγή). Ωστόσο, σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, δεν φαίνεται να είναι πιο επιθετική από άλλες παραλλαγές που κυκλοφορούν, σύμφωνα με το CDC. Τέλος, οι συστάσεις, παγκοσμίως, για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της covid-19 παραμένουν οι ίδιες: Μείνετε προσεκτικοί σε εσωτερικούς χώρους και εάν είστε θετικοί είναι καλύτερο να μείνετε σπίτι, απομονωμένοι από τους άλλους για κάποιες ημέρες. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ, «είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα υπάρχοντα εμβόλια και οι θεραπείες εξακολουθούν να λειτουργούν καλά και κατά της υποπαραλλαγής JN.1, επομένως αυτή η υποπαραλλαγή δεν επηρεάζει τις συστάσεις του CDC». Πηγή: NeaDiatrofis

Μια μελέτη από University of California – Riverside δείχνει ότι οι δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά επηρεάζουν γονίδια που συνδέονται όχι μόνο με την παχυσαρκία, τον καρκίνο του παχέος εντέρου και τα ευερέθιστα έντερα, αλλά και με το ανοσοποιητικό σύστημα, τη λειτουργία του εγκεφάλου και τον δυνητικό κίνδυνο COVID-19. Μια ομάδα ποντικών ακολούθησε μια διατροφή βασισμένη σε κορεσμένα λίπη από λάδι καρύδας, μια άλλη έλαβε μονοακόρεστο, τροποποιημένο σογιέλαιο και μια τρίτη έλαβε ένα μη τροποποιημένο σογιέλαιο με υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά. Σε σύγκριση με μια δίαιτα ελέγχου χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, και οι τρεις ομάδες είχαν αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση, τη διαδικασία που μετατρέπει τη γενετική πληροφορία σε ένα λειτουργικό προϊόν, όπως μια πρωτεΐνη. «Η συζήτηση είναι ότι οι δίαιτες με βάση τα φυτά είναι καλύτερες για εσάς, και σε πολλές περιπτώσεις αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο, μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, ακόμη και από φυτό, είναι μια περίπτωση που δεν είναι αλήθεια», είπε η Frances Sladek, καθηγήτρια κυτταρικής βιολογίας και ανώτερη συγγραφέας της μελέτης. Ένα νέο έγγραφο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports σχετικά με τη μελέτη καταγράφει τις πολλές επιπτώσεις της δίαιτας με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Μερικές από τις εντερικές αλλαγές δεν εξέπληξαν τους ερευνητές, όπως σημαντικές αλλαγές στα γονίδια που σχετίζονται με τον μεταβολισμό του λίπους και τη σύνθεση των βακτηρίων του εντέρου. Για παράδειγμα, παρατήρησαν αύξηση του παθογόνου E. coli και καταστολή των Bacteroides, τα οποία βοηθούν στην προστασία του σώματος από παθογόνα. Άλλες παρατηρήσεις ήταν πιο εκπληκτικές, όπως αλλαγές στα γονίδια που ρυθμίζουν την ευαισθησία σε μολυσματικές ασθένειες. «Είδαμε γονίδια αναγνώρισης προτύπων, αυτά που αναγνωρίζουν μολυσματικά βακτήρια, να δέχονται ένα χτύπημα. Είδαμε τα γονίδια σηματοδότησης κυτοκινών να δέχονται χτύπημα -τα οποία βοηθούν το σώμα να ελέγξει τη φλεγμονή», είπε η Sladek. Η προηγούμενη εργασία της ομάδας με το σογιέλαιο τεκμηριώνει τη σύνδεσή του με την παχυσαρκία και τον διαβήτη, και οι δύο κύριοι παράγοντες κινδύνου για COVID. Αυτό το έγγραφο δείχνει τώρα ότι και οι τρεις δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά αυξάνουν την έκφραση του ACE2 και άλλων πρωτεϊνών του ξενιστή που χρησιμοποιούνται από τις πρωτεΐνες ακίδας του κορωνοϊού Sars-Cov-2 για να εισέλθει στο σώμα. Όσον αφορά τις επιδράσεις στην έκφραση των γονιδίων, το λάδι καρύδας έδειξε τον μεγαλύτερο αριθμό αλλαγών, ακολουθούμενο από το μη τροποποιημένο σογιέλαιο. Οι διαφορές μεταξύ των δύο ελαίων σόγιας υποδηλώνουν ότι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα στο μη τροποποιημένο σογιέλαιο, κυρίως το λινολεϊκό οξύ, παίζουν ρόλο στην αλλαγή της γονιδιακής έκφρασης. Οι αρνητικές αλλαγές στο μικροβίωμα σε αυτή τη μελέτη ήταν πιο έντονες στα ποντίκια που τρέφονταν με δίαιτα με σογιέλαιο. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η ίδια ερευνητική ομάδα είχε προηγουμένως τεκμηριώσει άλλες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία από την υψηλή κατανάλωση σογιέλαιου. Είναι ενδιαφέρον ότι στην τρέχουσα εργασία τους ανακάλυψαν επίσης ότι η έκφραση πολλών γονιδίων νευροδιαβιβαστών άλλαξε από τις δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, ενισχύοντας την ιδέα ενός άξονα εντέρου-εγκεφάλου που μπορεί να επηρεαστεί από τη διατροφή. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτά τα ευρήματα ισχύουν μόνο για το σογιέλαιο και όχι για άλλα προϊόντα σόγιας, το τόφου ή τους κόκκους σόγιας. «Υπάρχουν μερικά πολύ καλά πράγματα σχετικά με τη σόγια. Αλλά η υπερβολική ποσότητα από αυτό το λάδι απλά δεν είναι καλό για εσάς», δήλωσε ο μικροβιολόγος Poonamjot Deol, ο οποίος ήταν ο πρώτος συγγραφέας της τρέχουσας μελέτης. Πηγή: NeaDiatrofis

Οι παθήσεις της χολής, ουσιαστικά είναι παθήσεις της χοληδόχου κύστης και των χοληφόρων σωληναρίων. Οι παθήσεις αυτές είναι συχνές και εμφανίζονται συνήθως μετά την 3η δεκαετία της ζωής. Ποιες είναι οι κυριότερες παθήσεις της χολής; 1. Χολολιθίαση: Η πιο συχνή πάθηση του οργάνου της χοληδόχου κύστης είναι η χολολιθίαση ή αλλιώς οιπέτρες στη χολή. Η πάθηση αυτή προκαλείται όταν αλλοιώνεται η σύσταση του υγρού (της χολής) και οδηγεί σε υπερκορεσμό της σε χοληστερόλη. Αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως οι αυξημένες τιμές χοληστερίνης, η αύξηση του σωματικού βάρους, η εγκυμοσύνη και η απότομη απώλεια βάρους. Η χολολιθίαση μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματική αλλά μπορεί και να προκαλέσει επιπλοκές όπως ο κωλικός χοληφόρων, η οξεία χολοκυστίτιδα, η χοληδοχολιθίαση, ο αποφρακτικός ίκτερος, η χολαγγειίτιδα και η παγκρεατίτιδα. 2. Κωλικός χοληφόρων: Πρόκειται για έντονο, οξύ πόνο στην κοιλιά, με ιδιαίτερη χρονική κατανομή. Ο κωλικός των χοληφόρων εντοπίζεται στο δεξιό άνω μέρος της κοιλίας και προκαλείται εξαιτίας κάποιας πέτρας που έχει σφηνώσει παροδικά στην έξοδο της χοληδόχου κύστης. 3. Χολοκυστίτιδα: Η χολοκυστίτιδα είναι πιο σοβαρή περίπτωση και χαρακτηρίζεται απόφλεγμονή της χοληδόχου κύστηςΗ φλεγμονή οφείλεται συνήθως σε μόνιμη απόφραξη της χοληδόχου κύστης από λίθους με συνέπεια την ενεργοποίηση μικροβιακής λοίμωξης που απαιτεί νοσηλεία και χειρουργική αντιμετώπιση. 4. Χοληδοχολιθίαση: Χοληδοχολιθίαση είναι μία σοβαρή συνέπεια της χολολιθίασης και χαρακτηρίζεται από την είσοδο και παραμονή λίθων στο χοληδόχο πόρο, το κύριο χοληφόρο σωληνάριο που φέρει την χολή από το συκώτι στο έντερο. Η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει σοβαρές κλινικές εκδηλώσεις όπως είναι η χολαγγειίτιδα(φλεγμονή στα σωληνάρια της χολής), η παγκρεατίτιδα (φλεγμονή στο πάγκρεας) και ο αποφρακτικός ίκτερος(κιτρίνισμα του δέρματος και των οφθαλμών). 5. Πολύποδες χοληδόχου κύστης:Πρόκειται για μικρές προσεκβολές που σχηματίζονται στο τοίχωμα της χοληδόχου κύστης. Οι πολύποδες είναι συνήθως καλοήθεις αλλά σε σπανιότερες περιπτώσεις, ιδίως όταν αυξηθούν σε μέγεθος, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου της χοληδόχου κύστης. 6. Καρκίνος χοληδόχου κύστης: Πρόκειται για έναν σπάνιο αλλά εξαιρετικά σοβαρό τύπο καρκίνου. Υπάρχουν συγκεκριμένες προκαρκινωματώδεις αλλοιώσεις που θέτουν την υποψία ώστε να μην διαγνωστεί η νόσος σε προχωρημένο βαθμό που καθιστά τη θεραπεία ιδιαίτερα δύσκολη. Πηγή: NeaDiatrofis

Ένα στρεσαρισμένο μυαλό και σώμα, ακόμα και κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορεί να συνεχίζουν να σου δίνουν σημάδια ότι είσαι πιεσμένος. Προφανώς, κάποια εξ αυτών ίσως οφείλονται και σε άλλους λόγους ή δεν υποδηλώνουν απαραίτητα ότι έχεις άγχος, εάν συμβούν μια φορά. Απλώς, εάν συμβαίνουν συχνά, τότε πρέπει να δώσεις τη σημασία που τους αξίζει. Ξυπνάς ιδρωμένος Δεν σημαίνει κάτι αν συμβεί μια φορά. Αλλά κάποιες φορές μπορεί να είναι σημάδι για κάτι περισσότερο από μια υπερβολικά ζεστή κουβέρτα. Σύμφωνα με ειδικούς, το να ξυπνάει κάποιος ιδρωμένος μπορεί να συνδέεται με διάφορες ιατρικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των αγχωδών διαταραχών. Τρίζεις τα δόντια σου Το τρίξιμο των δοντιών στον ύπνο μπορεί επίσης να είναι σημάδι αυξημένου στρες. Μερικά συμπτώματα που δείχνουν ότι κάποιος τρίζει τα δόντια του είναι το να ξυπνάει με πόνο και μούδιασμα στο πρόσωπο, με πονοκέφαλο ή ακόμη και πόνους στον αυχένα. Έχεις συχνούς εφιάλτες Εάν κάποιος έχει συχνά εφιάλτες, μπορεί να είναι σημάδι για κάτι πιο σοβαρό. Εάν το σώμα σου είναι συνεχώς στρεσαρισμένο, τα συναισθήματα μπορεί να εκφράζονται με διαφορετικούς τρόπους. Μιλάς στον ύπνο σου Το να μιλάει κανείς στον ύπνο του ίσως είναι ένα σημάδι να άγχους και το στρες. Το υποσυνείδητο μπορεί να κάνει περίεργα πράγματα, ειδικά όταν βρίσκεται υπό πίεση. Ξυπνάς πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας Ο καλός ύπνος είναι τόσο σημαντικός, οπότε το να ξυπνάς ανά τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορεί να είναι απίστευτα απογοητευτικό. Προφανώς, όμως, είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ενόχληση. Το ξύπνημα κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι άλλο ένα σημάδι ότι το σώμα σου είναι στρεσαρισμένο. Πηγή: NeaDiatrofis

Οι δίαιτες χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες που αποτελούνται κυρίως από φυτικές πρωτεΐνες και λίπη με υγιείς υδατάνθρακες, όπως τα δημητριακά ολικής αλέσεως, συσχετίστηκαν με λιγότερη μακροπρόθεσμη αύξηση βάρους από τις δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων που αποτελούνταν κυρίως από ζωικές πρωτεΐνες και λίπη με ανθυγιεινούς υδατάνθρακες όπως τα επεξεργασμένα άμυλα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη με επικεφαλής το Harvard T.H. Σχολή Δημόσιας Υγείας Chan. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open. «Η μελέτη μας υπερβαίνει το απλό ερώτημα «Υδατάνθρακες ή όχι;» είπε ο επικεφαλής συγγραφέας Binkai Liu, βοηθός ερευνητής στο Τμήμα Διατροφής. «Κάνει μια τομή στη δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων και παρέχει μια λεπτομερή ματιά στο πώς η σύνθεση αυτών των διατροφών μπορεί να επηρεάσει την υγεία με την πάροδο ετών, όχι μόνο για εβδομάδες ή μήνες». Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τις μελέτες Nurses’ Health Study, Nurses’ Health Study II και Health Professionals Follow-up Study, οι ερευνητές ανέλυσαν τη διατροφή και το βάρος 123.332 υγιών ενηλίκων από το 1986 έως το 2018 (το 84% ήταν γυναίκες). Κάθε συμμετέχων παρείχε μόνος του πληροφορίες για τη διατροφή και το βάρος του κάθε τέσσερα χρόνια. Οι ερευνητές βαθμολόγησαν τις δίαιτες των συμμετεχόντων με βάση το πόσο καλά τήρησαν πέντε κατηγορίες δίαιτας χαμηλών υδατανθράκων: συνολική δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων (TLCD), δίνοντας έμφαση στη συνολική χαμηλότερη πρόσληψη υδατανθράκων, δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες με βάση τα ζώα (ALCD), με έμφαση στις πρωτεΐνες και τα λίπη με βάση τα ζώα, διατροφή χαμηλή σε υδατάνθρακες με βάση τα λαχανικά (VLCD), με έμφαση στις πρωτεΐνες και τα λίπη φυτικής προέλευσης, υγιεινή δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων (HLCD), δίνοντας έμφαση στις φυτικές πρωτεΐνες, τα υγιή λίπη και λιγότερους επεξεργασμένους υδατάνθρακες και ανθυγιεινή δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων (ULCD), δίνοντας έμφαση στις ζωικές πρωτεΐνες, τα ανθυγιεινά λίπη και τους υδατάνθρακες που προέρχονται από ανθυγιεινές πηγές, όπως τα επεξεργασμένα ψωμιά και τα δημητριακά. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι δίαιτες που αποτελούνταν από πρωτεΐνες και λίπη φυτικής προέλευσης και υγιεινούς υδατάνθρακες συσχετίστηκαν με βραδύτερη μακροπρόθεσμη αύξηση βάρους. Οι συμμετέχοντες που αύξησαν την προσήλωσή τους στις TLCD, ALCD και ULCD κατά μέσο όρο κέρδισαν περισσότερο βάρος σε σύγκριση με εκείνους που αύξησαν την προσήλωσή τους στην υγιεινή δίαιτα χαμηλών υδατανθράκων (HLCD) με την πάροδο του χρόνου. Αυτές οι συσχετίσεις ήταν πιο έντονες μεταξύ των συμμετεχόντων που ήταν νεότεροι (<55 ετών), υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και/ή λιγότερο σωματικά δραστήριοι. Τα αποτελέσματα για τη διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες με βάση τα λαχανικά (VLCD) ήταν πιο ασαφή: Τα δεδομένα από τη μελέτη Nurses’ Health Study II έδειξαν συσχέτιση μεταξύ υψηλότερων βαθμολογιών VLCD και μικρότερης αύξησης βάρους με την πάροδο του χρόνου, ενώ δεδομένα γύρω από τη μελέτη Nurses’ Health Study και τους επαγγελματίες υγείας ήταν πιο μικτά. «Το βασικό στοιχείο εδώ είναι ότι δεν δημιουργούνται όλες οι δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων ίσες όταν πρόκειται για τη διαχείριση του βάρους μακροπρόθεσμα», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Qi Sun, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Διατροφής. «Τα ευρήματά μας θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τις δημοφιλείς δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων και να προτείνουν ότι οι πρωτοβουλίες για τη δημόσια υγεία θα πρέπει να συνεχίσουν να προωθούν διατροφικά πρότυπα που δίνουν έμφαση σε υγιεινά τρόφιμα όπως δημητριακά ολικής αλέσεως, φρούτα, λαχανικά και γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά». Πηγή: NeaDiatrofis

Μια νέα μελέτη από ερευνητές του Case Western Reserve School of Medicine αποκαλύπτει ότι μια χημική ουσία που χρησιμοποιείται για το αδυνάτισμα δεν σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για αυτοκτονικές σκέψεις. Η σεμαγλουτίδη είναι μια χημική ουσία του υποδοχέα του πεπτιδίου τύπου γλυκαγόνης 1 (GLP1R) που βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα στον διαβήτη τύπου 2 και μειώνει την όρεξη. Αφού εξέτασε περίπου 2 εκατομμύρια ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 ή παχυσαρκία, η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή βιοϊατρικής πληροφορικής Rong Xu δεν βρήκε στοιχεία που να υποστηρίζουν την ανησυχία του EMA ότι η σεμαγλουτίδη μπορεί να προκαλέσει αυτοκτονικούς ιδεασμούς. Στην πραγματικότητα, η μελέτη που έχει γίνει αποδεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό Nature Medicine διαπίστωσε ότι οι Ozempic και Wegovy μείωσαν τον κίνδυνο για αυτοκτονικές ιδέες. Για να αξιολογήσει τη συσχέτιση μεταξύ σεμαγλουτίδης και κινδύνου αυτοκτονικών ιδεών, η ομάδα άρχισε να εξετάζει τα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας σχεδόν 101 εκατομμυρίων ασθενών σε εθνικό επίπεδο. Στη συνέχεια εφάρμοσε συγκεκριμένα κριτήρια ένταξης για να επιλέξει περαιτέρω 2 εκατομμύρια ασθενείς. «Ήταν παρόμοιο με το πώς συγκεντρώσαμε αποδεικτικά στοιχεία σε πραγματικό χρόνο για μολύνσεις και αποτελέσματα COVID-19 κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19», είπε ο Xu. Θα χρειαστούν περαιτέρω κλινικές δοκιμές για να κατανοηθούν πλήρως οι παρενέργειες της σεμαγλουτίδης, είπαν οι ερευνητές. Στο μεταξύ, η ομάδα μπόρεσε να αναλύσει εθνικά δεδομένα για να βοηθήσει τους ασθενείς να λάβουν ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με τους κινδύνους από τη χρήση σεμαγλουτίδης. Σε αυτή τη μελέτη, αναλύθηκαν δύο διαφορετικοί πληθυσμοί ασθενών: Σε αυτούς με διαβήτη τύπου 2 χορηγήθηκε Ozempic, ενώ σε ασθενείς με παχυσαρκία χορηγήθηκε Wegovy. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για έξι μήνες για να αξιολογηθεί η εμφάνιση αυτοκτονικού ιδεασμού καθώς και τυχόν επαναλαμβανόμενες αυτοκτονικές σκέψεις, όπως καταγράφονται στα αρχεία υγείας τους. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι μειώσεις στον κίνδυνο αυτοκτονικού ιδεασμού διαπιστώνονταν σταθερά σε ηλικία, εθνικότητα και φύλο. «Η εκρηκτική δημοτικότητα αυτού του φαρμάκου καθιστά επιτακτική την κατανόηση όλων των πιθανών επιπλοκών του», είπαν οι συγγραφείς. «Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι προηγούμενες προτάσεις ότι το φάρμακο μπορεί να προκαλέσει σκέψεις αυτοκτονίας δεν επιβεβαιώνονται σε αυτόν τον πολύ μεγάλο και ποικιλόμορφο πληθυσμό στις ΗΠΑ». Πηγή: NeaDiatrofis

Οι ιοί του αναπνευστικού όπως η COVID-19 και η γρίπη αυξάνονται τους ψυχρότερους μήνες. Και δεν είναι μόνο επειδή οι άνθρωποι περνούν περισσότερο χρόνο σε εσωτερικούς χώρους. Ο Δρ. Matthew Binnicker, διευθυντής του Clinical Microbiology Molecular Lab και συνδιευθυντής του Clinical Virology Lab στην Mayo Clinic, εξηγεί ποιοι άλλοι παράγοντες προωθούν την εξάπλωση του ιού το χειμώνα. «Είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον φαινόμενο που βλέπουμε ιούς του αναπνευστικού όπως η COVID-19 και η γρίπη, κάθε χρόνο να προκαλούν ένα κύμα λοιμώξεων τους ψυχρότερους μήνες στο βόρειο ημισφαίριο. Συμβαίνει συνήθως μεταξύ Νοεμβρίου και τέλη Φεβρουαρίου», λέει ο Binnicker. «Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται απλώς στο ότι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε εσωτερικούς χώρους, κάτι που νομίζω ότι παίζει κάποιο ρόλο». Ο Binnicker λέει ότι ένας άλλος παράγοντας είναι η υγρασία. «Τους θερμότερους μήνες, υπάρχει περισσότερη υγρασία», λέει. «Και όταν μιλάμε, όταν βήχουμε, όταν φτερνιζόμαστε, οι μεγαλύτερες ποσότητες υγρασίας στον αέρα κάνουν τα σταγονίδια που απελευθερώνουμε από τον βήχα, το φτάρνισμα ή την ομιλία να είναι μεγαλύτερα. Αυτά τα σταγονίδια είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος και πέφτουν στο έδαφος, πέφτουν στο πάτωμα πιο γρήγορα». Όμως, το χειμώνα, όταν ο αέρας είναι πιο ξηρός, τα σταγονίδια που μπορεί να περιέχουν ιούς μπορεί να υπάρχουν στον αέρα για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους και να εξαπλωθούν περαιτέρω. Αποδεικνύεται επίσης ότι η ανοσία ενός ατόμου δεν λειτουργεί το ίδιο καλά τους χειμερινούς μήνες. Αυτό συμβαίνει επειδή οι βλεφαρίδες που επικαλύπτουν πολλών ειδών κύτταρα, οι οποίες είναι μικρές προεξοχές που μοιάζουν με τρίχες στην ανώτερη αναπνευστική οδό που συνήθως μετακινούν ξένα αντικείμενα έξω από τη μύτη σας, δεν λειτουργούν το ίδιο καλά στις ψυχρότερες θερμοκρασίες και τη χαμηλότερη υγρασία. «Έτσι ένας ιός είναι σε θέση να επιμένει στην ανώτερη αναπνευστική μας οδό για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους», λέει ο Binnicker. Εκτός από τη λήψη προφυλάξεων όπως ο εμβολιασμός και η καλή υγιεινή των χεριών, ο Binnicker λέει ότι οι υγραντήρες μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της μετάδοσης αυτών των ιών. Πηγή: NeaDiatrofis

Η αφόρητη φαγούρα που συνοδεύει το έκζεμα της χρόνιας φλεγμονώδους πάθησης του δέρματος έχει νέο ένοχο. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ένα οικείο βακτήριο, ο Staphylococcus aureus, πυροδοτεί επίμονους κνησμούς ενεργοποιώντας άμεσα τους αισθητηριακούς νευρώνες στο δέρμα, ένα εύρημα που θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να επινοήσουν νέες θεραπείες. Μέχρι τώρα, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και τα φλεγμονώδη μόρια που εκκρίνουν θεωρούνταν ότι είναι οι κύριοι οδηγοί της ανυπόφορης φαγούρας που εμφανίζεται με το έκζεμα. Αυτή η φαγούρα τόσο συχνά προκαλεί επιθυμία για ξύσιμο, που βλάπτει περαιτέρω το δέρμα, αφήνοντάς το κόκκινο, ωμό, πρησμένο και σκασμένο. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών έδειξε σε μια σειρά πειραμάτων σε ζώα πώς ο S. aureus, ένα βακτήριο που διεισδύει στο σπασμένο δέρμα για να προκαλέσει λοιμώξεις, προκαλεί φαγούρα εκτοπίζοντας αισθητήρια νευρικά κύτταρα στην επιφάνεια του δέρματος. «Εντοπίσαμε έναν εντελώς νέο μηχανισμό πίσω από τη φαγούρα -το βακτήριο Staph aureus, το οποίο βρίσκεται σχεδόν σε κάθε ασθενή με χρόνια πάθηση ατοπική δερματίτιδα», λέει ο Isaac Chiu, ανοσολόγος στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. «Δείχνουμε ότι η φαγούρα μπορεί να προκληθεί από το ίδιο το μικρόβιο». Ποντίκια τυλίχτηκαν σε γάζα που είχε S. aureus για να προκληθεί έκζεμα. Τα ζώα που εκτέθηκαν στο S. aureus έξυναν τις πληγές τους και οι ερευνητές βρήκαν ότι τα βακτήρια συγκεντρώθηκαν κοντά στις αισθητήριες νευρικές απολήξεις στο πλέον φλεγμονώδες εξωτερικό δέρμα, την επιδερμίδα. Για να καταλάβουν πώς μπορεί να δρουν τα βακτήρια σε αυτά τα νεύρα, οι ερευνητές δοκίμασαν συστηματικά διάφορα στελέχη του S. aureus που είχαν σχεδιαστεί ώστε να στερούνται συγκεκριμένα συστατικά του μοριακού οπλοστασίου του μικροβίου. Ο Chiu και οι συνεργάτες του βρήκαν ένα ένζυμο που απελευθερώνει το S. aureus σε επαφή με το δέρμα, την πρωτεάση V8, που προκάλεσε συμπεριφορές κνησμού στα ποντίκια ενεργοποιώντας μια άλλη πρωτεΐνη, την PAR1, η οποία πυροδότησε τους αισθητήριους νευρώνες. Όταν εκτέθηκαν σε S. aureus χωρίς πρωτεάση V8, τα ποντίκια δεν ξύνονταν τόσο πολύ και το δέρμα τους ήταν λιγότερο ξεφλουδισμένο και ερεθισμένο. Και όταν τα ζώα έλαβαν θεραπεία με ένα φάρμακο που μπλοκάρει το PAR1, τα συμπτώματά τους υποχώρησαν επίσης. Περαιτέρω πειράματα απέκλεισαν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος ως υποκινητές της φαγούρας. Τα ποντίκια που είχαν εξαντληθεί από μαστοκύτταρα και βασεόφιλα, δύο τύπους ανοσοκυττάρων που εμπλέκονται σε φαγούρα και αλλεργίες, συνέχισαν να ξύνονται μετά την έκθεση στο S. aureus. «Δεν χρειάζεται απαραίτητα να έχετε φλεγμονή για να προκαλέσει φαγούρα το μικρόβιο, αλλά αυτή η φαγούρα επιδεινώνει τη φλεγμονή στο δέρμα», εξηγεί ο Liwen Deng, επικεφαλής συγγραφέας και μικροβιολόγος στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Πηγή: NeaDiatrofis

Τα εμβόλια διασφαλίζουν ότι οι μολύνσεις COVID είναι πολύ λιγότερο θανατηφόρες από ό,τι ήταν στην αρχή της πανδημίας, ωστόσο πολλές μελέτες δείχνουν ότι ακόμη και οι φαινομενικά ήπιες περιπτώσεις του κορωνοϊού έχουν κόστος. Με κάθε λοίμωξη, ο κίνδυνος μακράς COVID αυξάνεται. Ενώ αυτός ο κίνδυνος είναι σχετικά χαμηλός για τους περισσότερους από εμάς, ιδιαίτερα για όσους έχουν εμβολιαστεί και σε νεότερα άτομα ή παιδιά, υπάρχουν ανησυχητικά σημάδια ότι μπορεί να μην παραμείνει χαμηλός. Εάν κάθε νέα εισβολή στο σώμα μας επιτρέπει σε αυτόν τον ύπουλο ιό να προκαλέσει ζημιά, τέτοιοι μικροί κίνδυνοι θα αθροιστούν τελικά σε μεγάλους. Ακόμα κι αν τα συμπτώματα είναι μόνο ήπια. «Κάθε επόμενη λοίμωξη COVID θα αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων προβλημάτων υγείας, όπως διαβήτη, νεφρική νόσο, ανεπάρκεια οργάνων, ακόμη και προβλήματα ψυχικής υγείας», προειδοποίησε ο γιατρός Rambod Rouhbakhsh σε ένα podcast της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης νωρίτερα φέτος. «Αυτό καταρρίπτει τον μύθο ότι οι λοιμώξεις με τον ιό είναι ήπιες και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Είναι σαν να παίζετε με την τύχη σας». Ως μακρά COVID ορίζεται μια πολυσυστημική ασθένεια που έχει καταστροφική επίδραση σε οποιοδήποτε σύστημα οργάνων, με πιθανές δια βίου συνέπειες. Τα ποσοστά της μακράς COVID μεταξύ των ατόμων που έχουν προσβληθεί από τον SARS-CoV-2 ποικίλλουν μεταξύ των μελετών και των περιοχών, από περίπου 10% έως το εντυπωσιακό 50% των ατόμων που είχαν τον ιό που έχουν αναφερθεί ότι έχουν μακροχρόνια συμπτώματα. Οι παγκόσμιες εκτιμήσεις δείχνουν ότι 65 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν τώρα από μακροχρόνια COVID. Ευτυχώς, τα παιδιά επί του παρόντος φαίνεται να επηρεάζονται με πολύ χαμηλότερα ποσοστά, αλλά δεν γλιτώνουν εντελώς. Ο επιδημιολόγος Benjamin Bowe και οι συνεργάτες του παρακολούθησαν 138.818 Αμερικανούς βετεράνους με λοιμώξεις SAR-CoV-2 για 2 χρόνια, για να μάθουν περισσότερα. Τα δεδομένα τους καταδεικνύουν ότι οι ασθενείς με επαναμόλυνση είχαν αυξημένο κίνδυνο μακράς διάρκειας COVID σε συστήματα πολλαπλών οργάνων. Οι δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία από δύο λοιμώξεις είναι χειρότερες από μία και οι τρεις λοιμώξεις είναι χειρότερες από δύο, εξηγούν οι ερευνητές. Αυτό σημαίνει ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα η COVID είναι αθροιστική. Καθώς η έρευνά τους βασίζεται μόνο σε ασθενείς με βετεράνους των ΗΠΑ, μπορεί να μην μεταφραστεί σε όλους, αλλά αυτή δεν είναι η μόνη μελέτη που διαπιστώνει την ανησυχητική τάση. Μια μελέτη με πολύ ευρύτερη δειγματοληψία στην οποία συμμετείχαν άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω σε 10 επαρχίες του Καναδά καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα. «Η μελέτη προσθέτει σε ένα αυξανόμενο σύνολο στοιχείων γύρω από τη συσχέτιση μεταξύ της επαναμόλυνσης COVID-19 και της αναφοράς μακροχρόνιων συμπτωμάτων», έγραψε η στατιστικολόγος του Πανεπιστημίου McGill Sianne Kuang. Μια άλλη μελέτη, η οποία δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους, χρησιμοποίησε δεδομένα που καταγράφηκαν από 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ για να συγκρίνει τη σοβαρότητα των αρχικών και επακόλουθων λοιμώξεων. Κατέγραψε επίσης μια αύξηση της μακράς COVID μετά από επαναμολύνσεις για τις παραλλαγές τα Delta και Omicron. Πηγή: NeaDiatrofis

Έντονη ανησυχία στον ΕΟΔΥ προκαλεί η αύξηση περιστατικών κορωνοϊού και αναπνευστικών λοιμώξεων, καθώς ο συγχρωτισμός στα γιορτινά τραπέζια επιτείνει τη διάδοσή τους. Το τελευταίο 24ωρο καταγράφηκαν 229 νέες εισαγωγές περιστατικών κορωνοϊού, εκ των οποίων οι 64 στην Αθήνα. Παράλληλα, 142 άνθρωποι πήραν εξιτήριο. Συνολικά νοσηλεύονται στα νοσοκομεία της χώρας 1.395 ασθενείς με covid σε απλές κλίνες και 83 σε ΜΕΘ. Οι ειδικοί, που κάνουν λόγο για μεγαλύτερη δυναμική στην έξαρση των κρουσμάτων σε σχέση με πέρυσι, συνιστούν προσοχή. Ισχυρή είναι η σύσταση για εμβολιασμό των ευπαθών ομάδων και χρήση μάσκας σε κλειστούς χώρους. «Έχουμε υπερτριπλασιασμό των ασθενών με κορωνοϊό και τα νοσοκομεία δέχονται μεγάλη πίεση» τόνισε στην ΕΡΤ ο επίκουρος καθηγητής Υγιεινής και Επιδημιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γκίκας Μαγιορκίνης. «Ο κορωνοϊός δεν πρόκειται να φύγει, πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του» υποστήριξε. Ουρές σχηματίζονται στα φαρμακεία με τους πολίτες να αναζητούν τεστ, αλλά και αντιϊκά φάρμακα. Την ίδια ώρα, σημειώνονται ελλείψεις σε παιδιατρικά φάρμακα και αντιβιώσεις, όπου και υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Συστήνονται, ισχυρά, από τον ΕΟΔΥ τα ακόλουθα: Είναι αναγκαίο να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν πιο άμεσα με το επικαιροποιημένο εμβόλιο για τον Covid, καθώς και με το εμβόλιο της γρίπης, τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και τα άτομα με υποκείμενα νοσήματα – όπως συστήνεται από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να χρησιμοποιούμε μάσκα προστασίας σε όλους χώρους υγειονομικών μονάδων (π.χ. Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας), σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων καθώς και σε κλειστές Δομές που φιλοξενούν ευάλωτους πληθυσμούς. Ειδικά για τα άτομα που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού (ηλικιωμένοι, άτομα με υποκείμενα νοσήματα), επί συμπτωμάτων, να αναζητούν έγκαιρα ιατρικές συμβουλές, με σκοπό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση και άμεση χορήγηση θεραπείας. Είναι απαραίτητο τα άτομα που διαβιούν σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και λοιπές κλειστές δομές ευάλωτου πληθυσμού να τηρούν τα μέτρα πρόληψης και να εμβολιάζονται κατά της γρίπης και του Covid με το επικαιροποιημένο εμβόλιο. Επιπλέον, συστήνεται ισχυρά να τηρούνται από τον γενικό πληθυσμό τα μέτρα πρόληψης των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού: υγιεινή των χεριών, συστηματικός αερισμός κλειστών χώρων, απομόνωση επί συμπτωμάτων, συνεχή χρήση μάσκας ειδικά σε χώρους με συνωστισμό, περιορισμός επαφών με ευάλωτα άτομα και πραγματοποίηση διαγνωστικών ελέγχων. Πηγή: NeaDiatrofis

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 63 ετών ο Διευθυντής της Γαστρεντερολογικής Κλινικής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών, Δημήτρης Καραγιάννης. Tη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών, Βασίλης Αποστολόπουλος, με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. «Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο Δημήτρης σήμερα έφυγε από κοντά μας. Αδυνατώ να πιστέψω ότι αύριο ημέρα της γιορτής μου δεν θα χτυπήσει το τηλέφωνο και δεν θα ακούσω τις ευχές του… Καλό ταξίδι φίλε αγαπημένε, πανάξιε συνεργάτη, προσωπικέ μου γιατρέ και αδερφέ !», έγραψε ο κ. Αποστολόπουλος. Το βιογραφικό του Δημήτρη Καραγιάννη Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 15 Ιανουαρίου 1960. Αφιερώθηκε μετά τις βασικές σπουδές στην Ιατρική, όπου και αρίστευσε. Έκανε τη μετεκπαίδευσή του στο Πανεπιστήμιο G. et R. Laennec στην Νantes της Γαλλίας. Εκεί ασχολήθηκε ειδικότερα με την έρευνα του καρκίνου και παράλληλα με την τεχνολογία των lasers στην ιατρική. Επέστρεψε στην Ελλάδα και υπηρέτησε το «αγροτικό» του στην Αλιστράτη Σερρών. Πήρε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο G. et R. Laennec στην Νantes της Γαλλίας και από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθως εργάστηκε στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο Αθηνών για οκτώ χρόνια όπου ανέπτυξε τη μονάδα ενδοσκοπικών laser για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την υπηρεσία Τηλεϊατρικής μαζί με τους καθηγητές Προυκάκη, Τσαντούλα και Σωτηρίου, την πληροφορική των Νοσοκομειακών πληροφοριακών συστημάτων και τέλος την μονάδα αντιμετώπισης του καρκίνου του παχέος εντέρου. Δίδαξε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Κρήτης και ασχολήθηκε με την έρευνα στην ιατρική. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών μαζί με άλλους συγγραφείς για το βιβλίο ‘Καρκίνος του παχέος εντέρου’. Βραβεύτηκε από την Ε.Ε. με το βραβείο Santer για την ανάπτυξη κινητής μονάδας παρακολούθησης ασθενών. Από το 1996 διηύθυνε το ενδοσκοπικό εργαστήριο του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών . Πηγή: NeaDiatrofis

Σε ανακοίνωση του το υπουργείο Υγείας αναφέρει πως «τις τελευταίες δύο εβδομάδες παρατηρείται αυξημένη κυκλοφορία του ιού SARS COV-2 καθώς και άλλων ιών του αναπνευστικού (γρίπη, αναπνευστικός συγκυτιακός ιός-RSV)» και προσθέτει: «Μετά από τη χθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής Αντιμετώπισης Έκτακτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας κατά την οποία συζητήθηκαν όλα τα νεότερα επιδημιολογικά δεδομένα, συστήνονται ισχυρά από τον ΕΟΔΥ τα ακόλουθα: 1. Είναι αναγκαίο να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν πιο άμεσα με το επικαιροποιημένο εμβόλιο για την Covid, καθώς και με το εμβόλιο της γρίπης, τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και τα άτομα με υποκείμενα νοσήματα – όπως συστήνεται από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών. 2. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να χρησιμοποιούμε μάσκα προστασίας σε όλους τους χώρους υγειονομικών μονάδων (π.χ. Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας), σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων καθώς και σε κλειστές Δομές που φιλοξενούν ευάλωτους πληθυσμούς. 3. Ειδικά για τα άτομα που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού (ηλικιωμένοι, άτομα με υποκείμενα νοσήματα), επί συμπτωμάτων να αναζητούν έγκαιρα ιατρικές συμβουλές, με σκοπό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση και άμεση χορήγηση θεραπείας. 4. Είναι απαραίτητο τα άτομα που διαβιούν σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και λοιπές κλειστές δομές ευάλωτου πληθυσμού να τηρούν τα μέτρα πρόληψης και να εμβολιάζονται κατά της γρίπης και της Covid με το επικαιροποιημένο εμβόλιο. 5. Επιπλέον, συστήνεται ισχυρά να τηρούνται από τον γενικό πληθυσμό τα μέτρα πρόληψης των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού: υγιεινή των χεριών, συστηματικός αερισμός κλειστών χώρων, απομόνωση επί συμπτωμάτων, συνεχή χρήση μάσκας ειδικά σε χώρους με συνωστισμό, περιορισμός επαφών με ευάλωτα άτομα και πραγματοποίηση διαγνωστικών ελέγχων. Ο ΕΟΔΥ συνεχίζει να επιτηρεί συστηματικά την πορεία των λοιμώξεων του αναπνευστικού, η κορύφωση των οποίων αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες. Παράλληλα, εντατικοποιείται η γονιδιοματική επιτήρηση των παραλλαγών των ιών που κυκλοφορούν στην κοινότητα. Παρακαλούμε θερμά τους πολίτες για την εφαρμογή των προληπτικών μέτρων, έτσι ώστε να αποφύγουμε σοβαρές περιπτώσεις νόσησης και να έχουμε απώλειες συνανθρώπων μας. Ειδικά, από την στιγμή που έχουμε πλέον στη διάθεση μας αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης, όπως τα εμβόλια, και αποτελεσματική θεραπεία, όπως η αντιική θεραπεία κατά της Covid, είναι κρίμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές. Πηγή: NeaDiatrofis

Οι στατίνες που μειώνουν τη χοληστερόλη στο αίμα θα μπορούσαν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου του Αλτσχάιμερ, τουλάχιστον για ορισμένους ασθενείς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας μελέτης με επικεφαλής το Karolinska Institutet που δημοσιεύτηκε στο Alzheimer Research and Therapy. «Τα άτομα με Αλτσχάιμερ που έλαβαν θεραπεία με στατίνες είχαν καλύτερη γνωστική ανάπτυξη με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της μελέτης δεν σημαίνουν ότι τώρα έχουμε στοιχεία ότι τα άτομα με άνοια πρέπει να αντιμετωπίζονται με στατίνες. Αλλά από την άλλη πλευρά, δεν βλέπουμε γιατί να συμβεί αυτό. Οπότε, εάν ένα άτομο χρειάζεται στατίνες για υψηλή χοληστερόλη αίματος, η διάγνωση άνοιας δεν θα πρέπει να σταματήσει τη θεραπεία», λέει η Sara Garcia-Ptacek, καθηγήτρια νευροεπιστήμης και επικεφαλής της τρέχουσας μελέτης. Να σημειωθεί ότι οι στατίνες ήταν αρχικά ύποπτες ότι προκαλούν σύγχυση σε ασθενείς με άνοια. Ως εκ τούτου, υπήρξε κάποια αντίσταση στη συνταγογράφηση στατινών σε αυτούς τους ασθενείς. Η μελέτη περιελάμβανε δεδομένα από περισσότερους από 15.500 ασθενείς με άνοια που είχαν επίσης ένδειξη για θεραπεία μείωσης των λιπιδίων. Σχεδόν 11.000 από αυτούς υποβλήθηκαν σε θεραπεία με στατίνες. Γενικά, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με στατίνες είχαν ελαφρώς υψηλότερες τιμές στα γνωστικά τεστ που πραγματοποιήθηκαν, παρόλο που είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν διαγνώσεις όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιαγγειακή νόσο και διαβήτη, τα οποία αποτελούν παράγοντες κινδύνου για άνοια. Η Sara Garcia-Ptacek εξηγεί ότι η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε με μια υπόθεση ότι οι στατίνες θα μπορούσαν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της άνοιας. «Η βασική ιδέα αυτής της μελέτης ήταν να ανοίξει το δρόμο για μια μελέτη που θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε μια μελέτη κλινικής παρέμβασης, η οποία είναι ό,τι χρειάζεται για να αποδειχθεί η αιτιώδης σύνδεση μεταξύ στατινών και γνωστικών λειτουργιών», λέει η Sara Garcia-Ptacek. Η ιδέα ότι οι στατίνες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο ή την εξέλιξη της άνοιας δεν είναι νέα. Έχουν γίνει και κάποιες κλινικές μελέτες, αλλά όλες ήταν αρνητικές. «Πιστεύουμε ότι μόνο ορισμένοι ασθενείς με Αλτσχάιμερ μπορούν να ωφεληθούν από τις στατίνες και ότι οι προηγούμενες κλινικές δοκιμές ήταν πολύ μικρές για να δείξουν σημαντικές διαφορές. Η ιδέα μας είναι να προσπαθήσουμε να αποκρυσταλλώσουμε ποιες ομάδες ασθενών ωφελούνται περισσότερο και γιατί, πριν ξεκινήσουμε κλινική δοκιμή», λέει η Sara Garcia-Ptacek. Πηγή: NeaDiatrofis

Ποιος μπορεί να ωφεληθεί από μια δίαιτα χωρίς γλουτένη; «Η γλουτένη είναι μια από τις κύριες πρωτεΐνες που βρίσκονται στο σιτάρι, το κριθάρι και τη σίκαλη», λέει ο Δρ. Joseph Levy, παιδογαστρεντερολόγος στο Νοσοκομείο Παίδων Hassenfeld στο NYU Langone, στη Νέα Υόρκη. «Είναι στην πραγματικότητα μια ομάδα πρωτεϊνών και όχι μόνο ένα συστατικό, αλλά η γλουτένη είναι ο γενικός όρος». Η διατροφολόγος Rachel Begun με έδρα τη Νέα Υόρκη είπε ότι τρεις τύποι ανθρώπων μπορεί να μην μπορούν να φάνε προϊόντα που περιέχουν γλουτένη: άτομα με κοιλιοκάκη, άτομα με ευαισθησία ή δυσανεξία στη γλουτένη και άτομα με αλλεργία στο σιτάρι. «Η κοιλιοκάκη είναι μια αυτοάνοση διαταραχή και όταν καταναλώνεται η γλουτένη, το σώμα πυροδοτεί μια επίθεση στα έντερα», είπε η Begun. «Η ζημιά συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου και τα διάφορα θρεπτικά συστατικά δεν μπορούν να απορροφηθούν». Ο Levy είπε ότι «ακόμη και μικροσκοπικές ποσότητες γλουτένης πυροδοτούν μια ανοσο-μεσολαβούμενη επίθεση στην επένδυση του εντέρου». Για κάποιον με κοιλιοκάκη, «είναι σημαντικό να μην έχει καμία έκθεση στη γλουτένη». Η κοιλιοκάκη συχνά δεν έχει συμπτώματα για χρόνια, είπε η Begun, και συχνά ανακαλύπτεται λόγω των προβλημάτων που δημιουργεί, όπως η αναιμία ή η οστεοπόρωση. Μια άλλη ομάδα ανθρώπων που μπορεί να ωφεληθεί από την αποχή από τη γλουτένη είναι εκείνοι που έχουν αυτό που ονομάζεται ευαισθησία στη γλουτένη. «Μόλις αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε αυτή την ευαισθησία στη γλουτένη που δεν σχετίζεται με την κοιλιοκάκη», είπε ο Levy. «Όταν τρώνε γλουτένη μπορεί να έχουν διάρροια ή μπορεί να έχουν πρήξιμο, ναυτία, κούραση και πόνο». Άλλοι που μπορεί να θέλουν να αποφύγουν τη γλουτένη είναι αυτοί που είναι αλλεργικοί στο σιτάρι. Ενώ δεν υπάρχει συγκεκριμένη αλλεργία στη γλουτένη, ορισμένα άτομα με αλλεργία στο σιτάρι επιλέγουν να αποφύγουν εντελώς τα προϊόντα που περιέχουν γλουτένη λόγω του κινδύνου διασταυρούμενης μόλυνσης με το σιτάρι. Μια υγιεινή διατροφή δεν χρειάζεται πραγματικά να αλλάξει πολλά όταν εγκαταλείπετε τη γλουτένη. Αλλά τα άτομα με κοιλιοκάκη πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά για κρυφές πηγές γλουτένης. Για παράδειγμα, οι έτοιμες σάλτσες για σαλάτες μπορεί να περιέχουν γλουτένη, όπως σάλτσα σόγιας, φάρμακα, βιταμίνες και ακόμη και βάλσαμο για τα χείλη. «Για τα άτομα με κοιλιοκάκη, δεν είναι απλώς θέμα προσπάθειας αποφυγής της γλουτένης», είπε η Begun. «Πρέπει να αποφεύγουν ακόμη και τις πολύ μικρές ποσότητες γλουτένης». Το να τρώτε έξω τροφές χωρίς γλουτένη μπορεί να είναι μια πρόκληση, επειδή τα εστιατόρια δεν καταλαβαίνουν πάντα ότι η διασταυρούμενη μόλυνση μπορεί να είναι επίσης πρόβλημα. «Αν ένα τρόφιμο χωρίς γλουτένη αγγίζει κάτι με γλουτένη, κάποιος με κοιλιοκάκη δεν μπορεί να το φάει», είπε η Begun. «Η βιομηχανία εστιατορίων στο σύνολό της προσπαθεί σκληρά και έχει προχωρήσει πολύ». Πηγή: NeaDiatrofis

Η DEMO, ηγέτιδα εταιρεία στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας, ξεχώρισε για ακόμη μια χρονιά στον ομώνυμο θεσμό της ICAP CRIF για την παρουσία της στην Ελληνική αγορά. Η διάκριση αυτή αποτελεί επιβράβευση του στρατηγικής λειτουργίας της εταιρείας, στο απαιτητικό επιχειρηματικό πλαίσιο της περασμένης χρονιάς. Συγκεκριμένα, η DEMO συγκαταλέγεται στις 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες για το 2022 και τις 500 εταιρείες με το μεγαλύτερο αριθμό προσωπικού, έχοντας αυξήσει το προσωπικό μεταξύ 2021 και 2022. Ακόμα, η εταιρία βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις του κλάδου με βάση τον Κύκλο Εργασιών και αξιολογείται με υψηλό ICAP CRIF Score. «Παρά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις, η εταιρεία μας βρίσκεται σε μια αναπτυξιακή τροχιά τα τελευταία χρόνια, καθώς από το 2021 υλοποιούμε ένα πολυσχιδές επενδυτικό πλάνο, το μεγαλύτερο στην εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Αυτή τη στιγμή, η DEMO είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής ενέσιμων των Δημόσιων νοσοκομείων στην Ελλάδα, βάσει αριθμού τεμαχίων, και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φαρμάκων, σε τεμάχια, στη χώρα, με εξαγωγές που ξεπερνούν το 80% της ετήσιας παραγωγής μας. Απασχολούμε περισσότερα από 1.400 άτομα, ενώ, σύμφωνα με τις προβλέψεις μας, μέχρι το 2030 θα έχουμε ξεπεράσει τους 2.700» δήλωσε ο κος Κωνσταντίνος Κοτσίφης, HR Director της DEMO ΑΒΕΕ σε συνέχεια της παραλαβής του βραβείου στο πλαίσιο της επίσημης διοργάνωσης. Ο θεσμός True Leaders διοργανώθηκε για 13η χρονιά από την ICAP CRIF, τη μοναδική εταιρεία στην Ελλάδα αναγνωρισμένη ως Credit Rating Agency από την European Securities and Markets Authority. Ως Εξωτερικός Οργανισμός Πιστοληπτικών Αξιολογήσεων από την Τράπεζα της Ελλάδος, η ICAP CRIF αναδεικνύει ετησίως, από το 2011, όλες τις Εταιρείες και τους Ομίλους που ικανοποιούν τα αντικειμενικά κριτήρια που θέτει ο θεσμός, χωρίς να παρεμβάλλεται η υποκειμενική γνώμη κάποιας επιτροπής ή μιας ψηφοφορίας. Πηγή: NeaDiatrofis

Μια νέα ανασκόπηση υποδηλώνει ότι το να έχει κάποιος μια γάτα ως κατοικίδιο θα μπορούσε ενδεχομένως να του διπλασιάσει τον κίνδυνο για διαταραχές που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια. Αυστραλοί ερευνητές πραγματοποίησαν ανάλυση 17 μελετών που δημοσιεύθηκαν τα τελευταία 44 χρόνια, από 11 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου. «Βρήκαμε μια συσχέτιση μεταξύ της ιδιοκτησίας γάτας και αυξημένων πιθανοτήτων ανάπτυξης διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια», γράφει ο ψυχίατρος John McGrath και οι συνεργάτες του, όλοι από το Queensland Center for Mental Health Research. Αυτή η ιδέα ότι η ιδιοκτησία γάτας θα μπορούσε να συνδεθεί με τον κίνδυνο σχιζοφρένειας προτάθηκε σε μια μελέτη του 1995, υποδεικνύοντας ένα παράσιτο που ονομάζεται Toxoplasma gondii ως αιτία. Όμως η μέχρι τώρα έρευνα έχει βγάλει μικτά συμπεράσματα. Ορισμένες μελέτες συνδέουν την έκθεση σε γάτες με υψηλότερες βαθμολογίες σε κλίμακες που μετρούν χαρακτηριστικά που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια -η πάθηση επηρεάζει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές- και εμπειρίες που μοιάζουν με ψυχωσικές. Αλλά και πάλι, άλλες μελέτες δεν δείχνουν αυτή τη σύνδεση. Το T. gondii είναι ένα ως επί το πλείστον ακίνδυνο παράσιτο που μπορεί να μεταδοθεί μέσω μη μαγειρεμένου κρέατος ή μολυσμένου νερού. Ένα δάγκωμα από μολυσμένη γάτα ή τα κόπρανα μιας μολυσμένης γάτας μπορεί επίσης να μεταδώσει το T. gondii. Υπολογίζεται ότι περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ μπορεί να έχουν μολυνθεί από T. gondii, συνήθως χωρίς κανένα σύμπτωμα. Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές συνεχίζουν να βρίσκουν πιο περίεργες επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι λοιμώξεις. Μόλις μπει στο σώμα, το T. gondii μπορεί να διεισδύσει στο κεντρικό νευρικό σύστημα και να επηρεάσει τους νευροδιαβιβαστές. Το παράσιτο έχει συνδεθεί με αλλαγές προσωπικότητας, την εμφάνιση ψυχωσικών συμπτωμάτων και ορισμένες νευρολογικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της σχιζοφρένειας. Ωστόσο, μια στατιστική σχέση δεν αποδεικνύει ότι το T. gondii προκαλεί αυτές τις αλλαγές ή ότι το παράσιτο μεταδόθηκε σε άνθρωπο από γάτα. Η νέα ανάλυση 17 μελετών βρήκε μια σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της ιδιοκτησίας γάτας και του αυξημένου κινδύνου διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια. «Μετά την προσαρμογή για συμμεταβλητές, διαπιστώσαμε ότι τα άτομα που εκτέθηκαν σε γάτες είχαν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν σχιζοφρένεια», γράφει η ερευνητική ομάδα. Αλλά αυτού του είδους η έρευνα δεν μπορεί να αποδείξει την αιτία και το αποτέλεσμα και συχνά δεν εξετάζει πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν επηρεάσει τόσο την έκθεση όσο και το αποτέλεσμα. Ορισμένες από τις μελέτες ήταν χαμηλής ποιότητας, κάτι που τόνισαν οι συγγραφείς. Πηγή: NeaDiatrofis

Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών (CDC) ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι η υπομονάδα JN.1 του COVID αποτελεί το 39% έως το 50% των κρουσμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τις προβλέψεις του οργανισμού, που σημαίνει ότι είναι η υποπαραλλαγή που κυκλοφορεί πιο ευρέως στη χώρα αυτή. H Καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, η Βιολόγος Παναγιώτα Ζαχαράκη και ο Καθηγητής Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και Αντιπρόεδρος του ΕΟΔΥ Δημήτρης Παρασκευής, συνοψίζουν τα νεότερα δεδομένα. Πρόκειται για αύξηση από το 15% έως 29% των κρουσμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είχε προβλέψει το CDC έως τις 8 Δεκεμβρίου. Η συνεχιζόμενη αύξηση υποδηλώνει ότι η υποπαραλλαγή είναι είτε πιο μεταδοτική είτε καλύτερη στο να αποφεύγει τα ανοσοποιητικά συστήματα, από άλλες υπομονάδες, πρόσθεσε το CDC. Είναι νωρίς για να γνωρίζουμε εάν και με ποιον τρόπο η JN.1 θα προκαλέσει νοσηλείες, σύμφωνα το CDC, προσθέτοντας ότι τα υφιστάμενα εμβόλια, τα τεστ και οι θεραπείες λειτουργούν ακόμη καλά εναντίον αυτής. Την Τρίτη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ταξινόμησε τη JN.1 ως “υπομονάδα ενδιαφέροντος” και δήλωσε ότι η τρέχουσα ενδεικτική Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών (CDC) ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι η υπομονάδα JN.1 του COVID αποτελεί το 39% έως το 50% των κρουσμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τις προβλέψεις του οργανισμού. Πρόκειται για αύξηση από το εκτιμώμενο 15% έως 29% των κρουσμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είχε προβλέψει το CDC έως τις 8 Δεκεμβρίου. Το CDC ανέφερε ότι η υπομονάδα συνεχίζει να προκαλεί αυξανόμενο ποσοστό των μολύνσεων και είναι πλέον η υπομονάδα που κυκλοφορεί πιο ευρέως στη χώρα. Η συνεχιζόμενη αύξηση υποδηλώνει ότι η υπομονάδα είναι είτε πιο μεταδοτική είτε καλύτερη στο να αποφεύγει τα ανοσοποιητικά συστήματα, από άλλες υπομονάδες, πρόσθεσε το CDC. Είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε εάν και με ποιον τρόπο η JN.1 θα προκαλέσει αύξηση σε μολύνσεις ή νοσηλείες δήλωσε το CDC, προσθέτοντας ότι τα υφιστάμενα εμβόλια, τα τεστ και οι θεραπείες λειτουργούν ακόμη καλά εναντίον αυτής. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση στο Lancet των Yang et al, η παλιότερη υποπαραλλαγή SARS-CoV-2 BA.2.86, η οποία γρήγορα τέθηκε ως παραλλαγή υπό παρακολούθηση μετά την εμφάνισή της, είχε συγκεντρώσει την παγκόσμια προσοχή. Αν και το BA.2.86 δεν έδειξε ουσιαστικό πλεονέκτημα χυμικής ανοσολογικής διαφυγής και ανάπτυξης σε σύγκριση με τις τρέχουσες κυρίαρχες παραλλαγές, έδειξε αξιοσημείωτα υψηλή συγγένεια δέσμευσης με την ACE2. Αυτή η αυξημένη συγγένεια δέσμευσης, σε συνδυασμό με τη διακριτή αντιγονικότητά του, θα μπορούσε να επιτρέψει στο BA.2.86 να συσσωρεύσει μεταλλάξεις που αποφεύγουν το ανοσοποιητικό κατά τη διάρκεια της πληθυσμιακής μετάδοσης.Με μόνο μία πρόσθετη μετάλλαξη του τομέα δέσμευσης υποδοχέα (L455S) σε σύγκριση με τον προκάτοχό της BA.2.86, η παραλλαγή JN.1 έγινε γρήγορα κυρίαρχη στη Γαλλία. Φαίνεται να υπάρχει μια αξιοσημείωτη μείωση της συγγένειας δέσμευσης ACE2 στην υποπαραλλαγή JN.1, υποδεικνύοντας ότι οι ενισχυμένες ικανότητές της ανοσολογικής διαφυγής έρχονται σε βάρος της μειωμένης δέσμευσης ACE2. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το L455 βρίσκεται κυρίως στον επίτοπο των αντισωμάτων Τάξης 1 της περιοχής δέσμευσης υποδοχέα, η μελέτη αυτή εξέτασε περαιτέρω τις δυνατότητες διαφυγής του JN.1 ως απόκριση σε οκτώ μονοκλωνικά αντισώματα κατηγορίας 1 εξουδετέρωσης XBB.1·5. Αυτή η μετάλλαξη αντιστάθμισε αποτελεσματικά την ευαισθησία του BA.2.86 σε αυτή την ομάδα αντισωμάτων. Μαζί, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το L455S ενίσχυσε σημαντικά την αντίσταση του JN.1 στη χυμική ανοσία μέσω της αντιστάθμισης της αδυναμίας του BA.2.86 στα αντισώματα κατηγορίας 1. Συνοπτικά, το JN.1, κληρονομώντας την αντιγονική ποικιλομορφία του BA.2.86 και μαζί με την απόκτηση του L455S, πέτυχε γρήγορα εκτεταμένη αντίσταση στα αντισώματα κατηγορίας 1, 2 και 3 της περιοχής δέσμευσης υποδοχέα, και έδειξε υψηλότερη ανοσολογική διαφυγή σε σύγκριση με το BA.2.86 και άλλα ανθεκτικά στελέχη όπως τα HV.1 και JD.1·1, σε βάρος της μειωμένης δέσμευσης του ανθρώπινου ACE2. Τέτοια στελέχη θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να μεταδοθούν, καθώς η αντιγονική τους διαφορά θα τους επέτρεπε να στοχεύσουν διάφορους πληθυσμούς σε σύγκριση με τα κυρίαρχα στελέχη και θα είχαν τη δυνατότητα να συσσωρεύουν γρήγορα μεταλλάξεις υψηλής ανοσοαποφυγής με κόστος τις ικανότητες δέσμευσης του ανθρώπινου ACE2. Πάντως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει διατηρήσει την ταξινόμηση της JN.1 ως “υποπαραλλαγή ενδιαφέροντος” που σημαίνει χαμηλό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, τουλάχιστον μέχρι τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα. Πηγή: NeaDiatrofis

Πάνω από μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως επηρεάζονται από τον διαβήτη τύπου 2, αλλά οι ερευνητές δεν γνωρίζουν ακόμα τι κρύβεται πίσω από την κατάρρευση της λειτουργικότητας της ινσουλίνης που παρατηρείται στην πάθηση. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στις ΗΠΑ έχουν τώρα ανασηκώσει τη μοριακή κουρτίνα και ανακάλυψαν γιατί η ινσουλίνη, η ορμόνη που διατηρεί σταθερό το σάκχαρο στο αίμα, συχνά σταματά να έχει πλήρη δράση. Ο κύριος ερευνητής της μελέτης Jonathan Stamler είναι ευρέως αναγνωρισμένος για την ανακάλυψη της S-νιτροζυλίωσης, η οποία είναι η διαδικασία που μετατρέπει το μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ) σε ένα πανταχού παρόν μόριο αγγελιαφόρο ικανό να μοιράζεται πληροφορίες μεταξύ των κυττάρων -είναι σαν να βάζεις μια σφραγίδα σε ένα γράμμα. Το μονοξείδιο του αζώτου παράγεται σε όλους σχεδόν τους κυτταρικούς τύπους και ιστούς και παίζει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του νευρικού συστήματος, του ανοσοποιητικού συστήματος και στη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων. Επιπλέον, η απορρύθμιση της S-νιτροζυλίωσης διαπιστώνεται όλο και περισσότερο ότι σχετίζεται με μια σειρά παθήσεων υγείας, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Πάρκινσον, η δρεπανοκυτταρική αναιμία και το άσθμα. Έως πρόσφατα, ωστόσο, δεν είχε συνδεθεί με πτυχές του μεταβολισμού του σώματος. Ο Stamler και οι συνεργάτες του υποψιάζονταν ότι ο ρόλος του ΝΟ παραβλέπεται σε ορισμένους τύπους διαβήτη και τώρα, έχουν τα στοιχεία για να υποστηρίξουν την υπόθεσή τους. Η ερευνητική ομάδα του Case Western Reserve ανακάλυψε ένα νέο ένζυμο, που ονομάζεται SCAN (SNO-CoA-assisted nitrosylase), το οποίο παίζει ρόλο στη S-νιτροζυλίωση. Βοηθά στη σύνδεση του ΝΟ με πρωτεΐνες-στόχους του, όπως οι υποδοχείς της ινσουλίνης. Σε ανθρώπους και ποντίκια με αντίσταση στην ινσουλίνη, η δραστηριότητα του SCAN φαίνεται να είναι αυξημένη. Σε μοντέλα ποντικών με διαβήτη, ο Stamler και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν πως όταν το SCAN αναστέλλεται, τα ζώα δεν εμφάνιζαν τα κλασικά συμπτώματα. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι ο διαβήτης τύπου 2 μπορεί να οφείλεται σε υπερβολική αφθονία ΝΟ που προσκολλάται σε πρωτεΐνες όπως η ινσουλίνη. Οποιαδήποτε ένζυμα, όπως το SCAN, που λειτουργούν για την προσάρτηση του ΝΟ στους υποδοχείς του θα μπορούσαν, επομένως, να αποτελέσουν χρήσιμους στόχους σε μελλοντική έρευνα. Ο Stamler ελπίζει ότι μπλοκάροντας το ένζυμο SCAN θα μπορούσαν να βρεθούν νέες θεραπείες για τουλάχιστον ορισμένους τύπους διαβήτη. Ο διαβήτης τύπου 1, ωστόσο, προκαλείται από την σχεδόν απόλυτη έλλειψη παραγωγής ινσουλίνης και αυτό πιθανότατα θα απαιτούσε διαφορετική οδό θεραπείας. «Αυτή με μελέτη δείχνει το ρόλο των ειδικών ενζύμων που μεσολαβούν στις πολλές επιδράσεις του μονοξειδίου του αζώτου», εξηγεί ο Stamler. «Εδώ, ανακαλύπτουμε ένα ένζυμο που βάζει το μονοξείδιο του αζώτου στον υποδοχέα ινσουλίνης για να ελέγξει την ινσουλίνη. Η υπερβολική ενζυμική δραστηριότητα προκαλεί διαβήτη τύπου 2. Αλλά υπάρχει περίπτωση για πολλά ένζυμα που βάζουν το μονοξείδιο του αζώτου σε πολλές πρωτεΐνες και, ως εκ τούτου, νέες θεραπείες για πολλές ασθένειες» . Πηγή: NeaDiatrofis

Ο ΕΟΦ ανακοίνωσε την ανάκληση πέντε παρτίδων φαρμάκου για την αντιμετώπιση παθήσεων του θυρεοειδή αδένα. Πρόκειται για το φάρμακο ‘Cinacalcet/Pharmazac F.C.Tab 30mg/tab’. Η ανακοίνωση του ΕΟΦ αναφέρει τα εξής: «Την ανάκληση των παρτίδων 2201001A & 2201000A (ημερομηνία λήξης 02.2025), του φαρμακευτικού προϊόντος ‘CINACALCET/ PHARMAZAC F.C.TAB 30MG/TAB’, καθώς διαπιστώθηκε απόκλιση κατά τον έλεγχο διαλυτοποίησης στα πλαίσια μελέτης σταθερότητας. Η εταιρεία ΦΑΡΜΑΖΑΚ ΑΦΕΒΕ, ως Κάτοχος Άδειας Κυκλοφορίας, οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τους αποδέκτες των συγκεκριμένων παρτίδων και να τις αποσύρει από την αγορά μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Τα σχετικά παραστατικά τηρούνται για διάστημα τουλάχιστον πέντε (5) ετών και τίθενται υπόψιν του ΕΟΦ, εφόσον ζητηθούν». Πηγή: NeaDiatrofis

Η διαλείπουσα νηστεία οδηγεί σε σημαντικές αλλαγές τόσο στο έντερο όσο και στον εγκέφαλο, που μπορεί να ανοίξει νέες επιλογές για τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Ερευνητές από την Κίνα μελέτησαν 25 εθελοντές που ταξινομήθηκαν ως παχύσαρκοι σε μια περίοδο 62 ημερών, κατά τη διάρκεια της οποίας συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα διαλειμματικού ενεργειακού περιορισμού -ένα καθεστώς που περιλαμβάνει προσεκτικό έλεγχο της πρόσληψης θερμίδων και νηστεία ορισμένες ημέρες. Όχι μόνο οι συμμετέχοντες στη μελέτη έχασαν βάρος -7,6 κιλά ή το 7,8% του σωματικού τους βάρους κατά μέσο όρο- αλλά υπήρξαν επίσης ενδείξεις μετατοπίσεων στη δραστηριότητα των περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την παχυσαρκία και στη σύνθεση από βακτήρια του εντέρου. «Εδώ δείχνουμε ότι μια δίαιτα διαλειμματικού ενεργειακού περιορισμού αλλάζει τον άξονα εγκεφάλου-εντέρου-μικροβίων», λέει ο ερευνητής υγείας Qiang Zeng από το Εθνικό Κέντρο Κλινικής Έρευνας για Γηριατρικές Νόσους στην Κίνα. «Οι παρατηρούμενες αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου και στη δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον εθισμό κατά τη διάρκεια και μετά την απώλεια βάρους είναι εξαιρετικά δυναμικές και συνδέονται με την πάροδο του χρόνου». Προς το παρόν δεν είναι σαφές τι προκαλεί αυτές τις αλλαγές και αν το έντερο επηρεάζει τον εγκέφαλο ή το αντίστροφο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι το έντερο και ο εγκέφαλος συνδέονται στενά, επομένως η θεραπεία ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος για τον έλεγχο της πρόσληψης τροφής. Οι αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα, που εντοπίστηκαν μέσω σαρώσεων λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI), ήταν σε περιοχές που είναι γνωστό ότι είναι σημαντικές για τη ρύθμιση της όρεξης και του εθισμού -συμπεριλαμβανομένης της κάτω μετωπιαίας τροχιακής έλικας. Επιπλέον, οι αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου, που αναλύθηκαν μέσω δειγμάτων κοπράνων και μετρήσεων αίματος, συνδέθηκαν με συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Για παράδειγμα, τα βακτήρια Coprococcus και Eubacterium hallii συσχετίστηκαν αρνητικά με τη δραστηριότητα στην αριστερή κάτω μετωπιαία τροχιακή έλικα, μια περιοχή που εμπλέκεται στην εκτελεστική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της δύναμης της θέλησής μας όταν πρόκειται για την πρόσληψη τροφής. «Το μικροβίωμα του εντέρου πιστεύεται ότι επικοινωνεί με τον εγκέφαλο με έναν πολύπλοκο, αμφίδρομο τρόπο», λέει ο ιατρός Xiaoning Wang από το Κρατικό Κέντρο Γηριατρικής Κλινικής στην Κίνα. «Η επόμενη ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί είναι ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο το μικροβίωμα του εντέρου και ο εγκέφαλος επικοινωνούν σε παχύσαρκους ανθρώπους, ακόμη και κατά την απώλεια βάρους», λέει ο βιοϊατρικός επιστήμονας Liming Wang από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών. «Ποια συγκεκριμένα μικρόβια του εντέρου και περιοχές του εγκεφάλου είναι κρίσιμες για την επιτυχή απώλεια βάρους και τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους;» Πηγή: NeaDiatrofis

Η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) με αφορμή τις μεγάλες επενδύσεις που υλοποιούνται στην Τρίπολη πραγματοποίησε δύο νέες ενημερωτικές ημερίδες για τη μαθητική κοινότητα σε Τρίπολη και Λεωνίδιο την Πέμπτη 7 και την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου. Το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας για τις επενδύσεις της εγχώριας βιομηχανίας φαρμάκου ήταν ζωηρό, όπως αποτυπώνεται στη μαζική συμμετοχή μαθητών που έδωσαν βροντερό «παρών» στο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο Τρίπολης και στον Πολυχώρο «Φάμπρικα Πολιτισμού» στο Λεωνίδιο. Οι μαθητές των ΕΠΑΛ Τρίπολης, Μεγαλόπολης, Άστρους Κυνουρίας, καθώς επίσης και οι μαθητές Λυκείου του Δήμου Ν. Κυνουρίας άκουσαν και έμαθαν από στελέχη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και επιστήμονες για τις ευκαιρίες και προοπτικές καριέρας που δεν είχαν σκεφτεί και που αφορούν στην πόλη τους και στην ευρύτερη περιοχή. Τις ημερίδες άνοιξε με την ομιλία της η Γενική Διευθύντρια της ΠΕΦ, Φαίη Κοσμοπούλου. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία πραγματοποιεί επενδύσεις ύψους 1,2 δις ευρώ που είναι εξειδικευμένες και αφορούν στο ελληνικό φάρμακο, την παραγωγή, την έρευνα και την ανάπτυξή του. Οι παραπάνω λόγοι οδηγούν στην εξειδικευμένη αυτή εκδήλωση, η οποία αποσκοπεί στην ενημέρωση των μαθητών για τα οφέλη που θα έχουν όχι μόνο για την Τρίπολη αλλά και γενικότερα για την Αρκαδία δύο σημαντικές επενδύσεις των εταιρειών DEMO & WINMEDICA του Ομίλου ELPEN. Μέσω αυτής στοχεύουμε να ανοίξουμε νέους δρόμους στην επαγγελματική ανάπτυξη της νέας γενιάς που αποτελεί και το αυριανό ενεργό ανθρώπινο δυναμικό και να παρουσιάσουμε στους νέους της Αρκαδίας τις προοπτικές και τις ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά τους και μάλιστα στον τόπο τους σε έναν από τους πιο δυναμικούς και παραγωγικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας». Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Νίκος Τράντος, Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, ο οποίος μέσα από την εμπειρία του αλλά και τις ειδικές του γνώσεις σε θέματα καριέρας και σταδιοδρομίας, καθοδήγησε τους μαθητές σχετικά με τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό και ανέδειξε την αξία της καριέρας στο δυναμικό κλάδο της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας. «Όταν αξιοποιούμε τις δυνατότητές μας και εργαζόμαστε σε δυναμικούς κλάδους όπως η φαρμακοβιομηχανίας μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία και να έχουμε μια όμορφη και γόνιμη επαγγελματική καριέρα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τράντος. Αναφερόμενος στις «Ημέρες Σταδιοδρομίας» που έχει εγκαινιάσει η ΠΕΦ, ο πρόεδρος Θεόδωρος Τρύφων δήλωσε: «Στόχος μας είναι ο μαθητής και ο φοιτητής να αποκτήσουν νέο επαγγελματικό προσανατολισμό. Παρόμοιες δράσεις θα συνεχιστούν καθώς η δημιουργία καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας μέσω επενδύσεων βρίσκεται στον πυρήνα δραστηριότητας της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας». Ο πρόεδρος της ΠΕΦ συμπλήρωσε ότι «η εγχώρια βιομηχανία φαρμάκου έχει σημαντικό αποτύπωμα με τεράστια εγχώρια προστιθέμενη αξία και επενδύει συστηματικά στο μέλλον και ειδικότερα στη νέα γενιά, ώστε να μπορέσει να εργαστεί και να διαπρέψει στον τόπο καταγωγής της». Τις εκδηλώσεις χαιρέτισαν ο Διευθυντής Β’θμιας Εκπαίδευσης Ν. Αρκαδίας κ. Ι. Γαληνός, ο Δήμαρχος Ν. Κυνουρίας κ. Χ. Λυσίκατος και ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος κ. Μ. Δολιανίτης. Πηγή: NeaDiatrofis

Κωνσταντίνος Σπάργιας Επεμβατικός Καρδιολόγος Διευθυντής Τμήματος Διαδερμικών Βαλβίδων ΥΓΕΙΑ Η στένωση της αορτικής βαλβίδας, δηλαδή της βαλβίδας από την οποία προωθείται και εξέρχεται το αίμα από την καρδιά προς όλο το σώμα, είναι αρκετά συχνή σε ηλικιωμένους. Μετά τις ηλικίες 70-75 ετών, 5-10% των ανθρώπων αναπτύσσει εκφυλιστική στένωση αυτής της βαλβίδας λόγω χρήσης και διαχρονικά είναι η πιο συχνή βαλβιδοπάθεια που απαιτεί χειρουργική αντικατάσταση. Το 2007 εφαρμόστηκε η νεωτεριστική και επαναστατική για την εποχή διαδερμική αντικατάστασή της. Με τη μέθοδο αυτή η βαλβίδα εμφυτεύεται με καθετήρα από την αρτηρία του μηρού, χωρίς τομές και γενική αναισθησία, όπως η γνωστή στεφανιογραφία. Η διαδερμική αντικατάσταση είναι εμφανώς απλούστερη για τον ασθενή με πολύ λιγότερο κίνδυνο και ταλαιπωρία από το κλασικό χειρουργείο και με άμεση επιστροφή στην καθημερινότητα. Φέτος, συμπληρώνονται 16 χρόνια από την εφαρμογή της μεθόδου παγκοσμίως και στην Ελλάδα. Πλέον των προφανών πλεονεκτημάτων, οι συνεχείς τεχνολογικές βελτιώσεις αλλά και τα πολύ καλά αποτελέσματα της μεθόδου οδήγησαν σε εντυπωσιακή εξάπλωσή της. Εδώ και χρόνια αποτελεί πλέον την κυρίαρχη θεραπεία της αορτικής στένωσης στις αναπτυγμένες χώρες. Φαίνεται ότι στην ιατρική κοινότητα η συζήτηση έχει μετατοπιστεί από το ποιος ασθενής θα πρέπει να επιλεγεί για διαδερμική αντικατάσταση που ήταν παλιά, στο ποιος θα επιλεγεί για την κλασική χειρουργική μέθοδο σήμερα. Δεν είναι μόνο η πολύ απλούστερη και ακίνδυνη φύση της μεθόδου, με ταχεία επάνοδο και προφανή κοινωνικό-οικονομικά πλεονεκτήματα που οδήγησαν σε αυτή τη μεταστροφή, αλλά και τα μακροχρόνια αποτελέσματα της μεθόδου σε σχέση με το χειρουργείο. Ανακοινώθηκαν πρόσφατα πολύ ευνοϊκά μακροχρόνια συγκριτικά αποτελέσματα 5ετίας σε τυπικούς ασθενείς με αορτική στένωση, και όχι μόνο, σε υπερήλικες, ανεγχείρητους και υψηλού κινδύνου ασθενείς που είχε εφαρμοστεί και αποδειχτεί αρχικά η μέθοδος. Η διαδερμική μέθοδος ήταν εξίσου αποτελεσματική αν όχι ανώτερη του κλασικού χειρουργείου σε κάθε πεδίο σύγκρισης, γεγονός που εξηγεί την τάση να εφαρμόζεται καθολικά όταν είναι εφικτή. Τα πλεονεκτήματα όμως δεν περιορίζονται μόνο στον ασθενή, που είναι βέβαια και το κύριο μέλημα όλων μας, αλλά επεκτείνονται και στην κοινωνία. Η ελάχιστα επεμβατική φύση της θεραπείας επιτρέπει την ελαχιστοποίηση της διάρκειας και της έντασης άρα και του κόστους νοσηλείας με άμεση επιστροφή στην παραγωγική καθημερινότητα ελαχιστοποιώντας την οικογενειακή και συλλογική επιβάρυνση. Η τάση παγκοσμίως είναι οι ασθενείς αυτοί να παραμένουν στο νοσοκομείο μόνο για δύο μέρες. Ουσιαστικά όλες οι αρχικές επιμέρους ασάφειες ή ανησυχίες σχετικά με τη διαδερμική μέθοδο έχουν αποσαφηνιστεί. Έχει πλέον αποδειχτεί ότι σε σχέση με το χειρουργείο ο κίνδυνος αρρυθμιών, εγκεφαλικού επεισοδίου, αιμορραγικών, αγγειακών, νευρολογικών και νεφρολογικών επιπλοκών είναι χαμηλότερος με τη διαδερμική μέθοδο. Και στη χώρα μας η εφαρμογή της επεκτείνεται ικανοποιητικά υπολείπεται όμως κατά πολύ των χωρών της δυτικής, κεντρικής και πολλών της ανατολικής Ευρώπης, όπως και της Κύπρου. Από άποψη σχεδιασμού υπάρχουν δύο είδη διαδερμικών βαλβίδων αορτής σήμερα, αυτές που διατείνονται με μπαλόνι και αυτές που έχουν ιδιότητες ελάσματος και αυτοεκπτύσσονται, και αναλόγως των κλινικών και ανατομικών χαρακτηριστικών του κάθε ασθενή προκρίνεται η πιο κατάλληλη. Η ταχεία ανάπτυξη και εξάπλωση διαδερμικών θεραπειών και για τις υπόλοιπες καρδιακές βαλβίδες είναι γεγονός. Πέραν των κλιπς (clips) για τη μιτροειδή και την τριγλώχινα βαλβίδα υπάρχουν και χρησιμοποιούμε πλέον και διαδερμικές βαλβίδες για την πλήρη αντικατάσταση και αυτών των βαλβίδων. Η μακροχρόνια όμως εμπειρία της διαδερμικής αντικατάστασης της αορτικής βαλβίδας με εξαντλητικά λεπτομερείς και συνεχείς αξιολογήσεις είναι απαράμιλλη και έχει οδηγήσει σε τέτοιο βαθμό εμπιστοσύνης που μας οδηγεί να τη συστήνουμε στην πλειοψηφία των ασθενών. Κανένας δεν θα ήθελε να υποβάλλει τον ασθενή στην ταλαιπωρία να χειρουργηθεί για βιοπροσθετική αορτική βαλβίδα όταν αυτό είναι εφικτό διαδερμικά με λιγότερες επιπλοκές και τουλάχιστον εφάμιλλα μακροχρόνια αποτελέσματα. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι και επωφελές με κοινωνικά/οικονομικά κριτήρια. Χωρίς αμφιβολία οι διαδερμικές θεραπείες για όλες τις παθήσεις των καρδιακών βαλβίδων θα συνεχίσουν να εξελίσσονται τεχνολογικά απλοποιώντας ακόμη περισσότερο αυτά που ήδη χρησιμοποιούμε σήμερα. Το σκηνικό για τους νεότερους ανθρώπους που θα αναπτύξουν μελλοντικά βαλβιδοπάθειες θα είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που γνωρίζαμε έως σήμερα, όπως άλλωστε και για τις περισσότερες ανθρώπινες παθήσεις! Στοιχεία: Η πρώτη διαδερμική εμφύτευση αορτικής βαλβίδας έγινε το 2002 από τον Γάλλο Καρδιολόγο Alain Cribier και η βαλβίδα έγινε διαθέσιμη κλινικά το 2007. Η πρώτη διαδερμική εμφύτευση αορτικής βαλβίδας στην Ελλάδα έγινε από τον υπογράφοντα το 2007. Η πρώτη διαδερμική επέμβαση κλιπ μιτροειδούς έγινε το 2004 από τον Γερμανό Καρδιολόγο E Grube και το Mitraclip έγινε διαθέσιμο κλινικά το 2008. Η πρώτη διαδερμική επέμβαση κλιπ μιτροειδούς στη Ελλάδα έγινε από τον υπογράφοντα το 2011. Το 2022 περίπου 1.200 ασθενείς θεραπεύτηκαν με διαδερμική αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας στην Ελλάδα. Το 2022 περίπου 140 ασθενείς θεραπεύτηκαν με κλιπ μιτροειδούς ή τριγλώχινας στην Ελλάδα. Πηγή: NeaDiatrofis